Höfundur: Freyja Haraldsdóttir Ég hef á tilfinningunni að þetta bréf sem ég er að skrifa þér sé tilgangslaust. Ég hef á tilfinningunni, miðað við ákvarðanir þínar síðustu daga, að þú látir þig skoðanir konu lítið varða. Ég hef á tilfinningunni, miðað við framgöngu ríkisstjórnarinnar sem þú ert hluti af, að flestar ákvarðanir séu teknar í…
Mér finnst ég ekki endilega finna mér farveg sem bæði fötluð manneskja og kona því fötlunarbaráttan er mjög karllæg og kynhlutlaus (við erum bara einstaklingar en ekki kyn) og í femínískri baráttu finnst mér ekki pláss fyrir reynsluheim minn sem fötluð manneskja
Ég ætlaði mér líka stóra hluti í lífinu. Ég hikaði ekki við að deila áætlunum mínum með öllum sem vildu heyra – sérstaklega foreldrum mínum. Ég ætlaði að verða búðarkona eins og mamma, handboltastjarna eins og pabbi, keyra bíl, ferðast um heiminn, verða fræg söngkona og æfa dans. Foreldrar mínir drógu ekki úr einni einustu áætlun.
